Z początkiem 2018 roku zmienił się limit wartości środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych umożliwiający jednorazowe zaliczenie wydatków na nabycie tych środków lub wartości do kosztów uzyskania przychodów z dotychczasowego limitu 3 500 zł do 10 000 zł (u płatnika VAT jest to wartość netto, dla firmy zwolnionej z VAT brutto). Ulepszenie środka trwałego – omówione zagadnienia: 1. Czym jest ulepszenie środka trwałego? 2. Przepisy przejściowe 3. Zmiany w rozliczeniu ulepszeń środków trwałych od 2019< 4. Korzyści dla przedsiębiorców Czym jest ulepszenie? Ulepszenie środka trwałego polega na dokonywaniu nakładów, które powodują wzrost jego wartości użytkowej. W praktyce przyjmuje się, że za ulepszenie należy uznać prace o charakterze: przebudowy – to zmiana istniejącego stanu środków trwałych na inny, rozbudowy – to powiększenie (rozszerzenie) składników majątkowych, rekonstrukcji – to odtworzenie zużytych całkowicie lub częściowo składników majątkowych, adaptacji – to przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż wskazywało jego pierwotne przeznaczenie, albo nadanie temu składnikowi nowych cech użytkowych, modernizacji – to unowocześnienie środków trwałych. Biuro Rachunkowe – dedykowana księgowa Przepisy przejściowe Wprowadzone zmiany spowodowały jednak problem w rozliczeniu ulepszeń w środkach trwałych, gdy z początkiem 2018 roku weszła w życie nowelizacja ustaw o podatku dochodowym. Dotychczasowy przepis przejściowy prowadził do tego, że ulepszenie środka trwałego przyjętego do używania przed 1 stycznia 2018 r. było rozpatrywane według uprzednio obowiązującego, niższego limitu. Dla środków trwałych wprowadzonych do ewidencji przed 2018, bezpośrednio w koszty zaliczone mogą zostać tylko ulepszenia do kwoty 3 500 zł. Jeżeli przyjęcie do ewidencji środków trwałych nastąpiło w 2018, jednorazowe zaliczenie ulepszenia do kosztów obejmuje wydatki do kwoty już po zmianie, czyli 10 000 zł. Księgowość Internetowa – 30 dni za darmo Przykład: Przedsiębiorca ponosząc w 2018 r. wydatek w kwocie zł na modernizację maszyny przyjętej do rejestru środków trwałych przed 1 stycznia 2018 r., musiał zastosować uregulowania obowiązujące w 2017 r. i o wartość poniesionych na ten cel nakładów zwiększyć jego wartość początkową. Z kolei gdy takich samych nakładów dokonał na środek trwały przyjęty do używania w 2018 r., obowiązywał go nowy limit ulepszenia, co oznaczało, że ich wartością obciążał bezpośrednio koszty podatkowe. ▲ wróć na początek Zmiany w rozliczeniu ulepszeń środków trwałych od 2019 Od 2019 następuje zmiana powyższych regulacji. Dzięki tej modyfikacji ujednolicone zostały zasady podatkowego traktowania ulepszeń składników majątku trwałego niezależnie od daty przyjęcia ich do używania – istotny jest tu wyłącznie moment dokonania samego ulepszenia. W efekcie przedsiębiorcy, którzy po 31 grudnia 2017 r. dokonali lub dokonają nakładów o wartości nieprzekraczającej zł na ulepszenie środka trwałego, wydatki na takie ulepszenie mają prawo zaliczać bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu. Firmy, które w trakcie 2018 r. stosowały obowiązujące w tym czasie uregulowania, będą mogły skorzystać z nowych rozwiązań także za ten rok poprzez dokonanie odpowiednich korekt. Takie stanowisko potwierdziła Krajowa Informacja Skarbowa. W uzasadnieniu do projektu wskazano, że celem zmiany jest możliwość stosowania wtakiej sytuacji korzystniejszego dla podatników, wyższego limitu. Program do faktur – Darmowe konto Korzyści dla przedsiębiorców Wprowadzona nowelizacja jest niewątpliwie bardzo korzystna. Pozwala na jednorazowe rozliczenie większej kwoty w kosztach uzyskania przychodów. Jest także znacznym uproszczeniem w prowadzonych ewidencjach księgowych. Dzięki ujednoliceniu limitu kwoty ulepszenia bez względu na rok przyjęcia środka trwałego do używania nie będzie konieczności zmiany wartości początkowej. Ułatwia to również amortyzację tych składników majątku, które są amortyzowane przez długi okres, lat. Dzięki temu, w przypadku poniesienia wydatku na ulepszenie nie będzie konieczności sprawdzania, w którym dokładnie roku dany środek trwały został przyjęty do używania. ▲ wróć na początek UWAGAZachęcamy do komentowania naszych artykułów. Wyraź swoje zdanie i włącz się w dyskusje z innymi czytelnikami. Na indywidualne pytania (z zakresu podatków i księgowości) użytkowników odpowiadamy przez e-mail, czat lub telefon – skontaktuj się z nami. Dodając komentarz na blogu, przekazujesz nam swoje dane: imię i nazwisko, adres e-mail oraz treść komentarza. W systemie odnotowywany jest także adres IP, z wykorzystaniem którego dodałeś komentarz. Dane zostają zapisane w bazie systemu WordPress oraz Disqus. Twoje dane są przetwarzane na podstawie Twojej zgody, wynikającej z dodania komentarza. Dane są przetwarzane wyłącznie w celu opublikowania komentarza na blogu. Dane w bazie systemu WordPress są w niej przechowywane przez okres funkcjonowania bloga. Dane w systemie Disqus zapisują się na podstawie Twojej umowy zawartej z firmą Disqus. O szczegółach przetwarzania danych przez Disqus dowiesz się ze strony.

Często okazuje się, że wartość bilansowa posiadanych, regularnie amortyzowanych środków trwałych jest dużo niższa niż ich aktualna wartość rynkowa. Dlatego szczególnie przy wycenie bilansowej spółki zastanawiają się, czy mogą dokonać aktualizacji wyceny tych środków, korzystając z przepisów art. 10 ust. 3. Ustawa o rachunkowości zezwala na dokonanie przeszacowania (aktualizacji) środków trwałych tylko na podstawie odrębnych przepisów. Zgodnie z art. 31 ust. 3 wartość początkowa i dotychczas dokonane od środków trwałych odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe mogą, na podstawie odrębnych przepisów, ulegać aktualizacji wyceny. Ustalona w wyniku aktualizacji wyceny wartość księgowa netto środka trwałego nie powinna być wyższa od wartości godziwej, której odpisanie w przewidywanym okresie jego użyteczności jest ekonomicznie „odrębne przepisy” dla aktualizacji środków trwałych ustawa o rachunkowości rozumie ustawy podatkowe. Przepisy te stanowią delegację dla Ministra Finansów do określenia w drodze rozporządzenia trybu i terminów aktualizacji wyceny środków trwałych. Ostatnia aktualizacja miała miejsce w 1995 r. Od tego czasu nie wydano takiego z tego, że zgodnie z ustawą nie można przeprowadzać aktualizacji wyceny środków trwałych, nawet gdyby wartość rynkowa była dużo wyższa niż wartość księgowa. Szczególnie dotyczy to środków trwałych w dużej mierze zamortyzowanych, których ceny rynkowe znacznie rosną, czy środków trwałych, których elementy wymieniono, ale nie można było uznać tej czynności za określenia wartości godziwejWartość godziwa to kwota, za jaką dany składnik aktywów mógłby zostać wymieniony na warunkach transakcji rynkowej pomiędzy zainteresowanymi i dobrze poinformowanymi, niepowiązanymi ze sobą w MSR-ach pokreślono, że wartość godziwa to wartość ustalona na warunkach transakcji to zagadnienie reguluje MSR nr 16 - „Rzeczowe aktywa trwałe”. W myśl standardu jednostka powinna dokonać wyboru zasady (polityki) rachunkowości dotyczącej sposobu wyceny opartego albo na koszcie historycznym, albo na wartości przeszacowanej. Wybraną zasadę stosuje się do całej grupy rzeczowych aktywów oparty na cenie nabycia lub koszcie wytworzeniaPrzy stosowaniu modelu opartego na cenie nabycia lub koszcie wytworzenia po początkowym ujęciu składnika rzeczowych aktywów trwałych należy wykazywać go według ceny nabycia lub kosztu wytworzenia pomniejszonego o zakumulowaną amortyzację oraz o zakumulowane odpisy aktualizujące z tytułu utraty oparty na wartości przeszacowanejJeżeli jednostka decyduje się na stosowanie modelu opartego na wartości przeszacowanej, wówczas po początkowym ujęciu składnika rzeczowych aktywów trwałych, których wartość godziwą można wiarygodnie ustalić, wykazuje się go w wartości przeszacowanej. Wartość ta stanowi wartość godziwą na dzień przeszacowania, pomniejszoną o kwotę późniejszej zakumulowanej amortyzacji i późniejszych zakumulowanych odpisów aktualizujących z tytułu utraty wartości. Międzynarodowy Standard Rachunkowości nr 16 wymaga, aby przeszacowania były przeprowadzane na tyle regularnie, aby wartość bilansowa nie różniła się w sposób istotny od wartości, która zostałaby ustalona z zastosowaniem wartości godziwej na dzień skutków wyceny w wartości godziwej w księgachUjęcie różnicy wyceny zostało podobnie uregulowane przez ustawę i MSR nr z ustawą powstałą na skutek aktualizacji wyceny różnicę wartości netto środków trwałych, o której mowa w ust. 3, odnosi się na kapitał (fundusz) z aktualizacji wyceny. Różnica ta nie może być przeznaczona do podziału. Kapitał (fundusz) z aktualizacji wyceny podlega zmniejszeniu o różnicę z aktualizacji wyceny uprzednio zaktualizowanych zbywanych lub zlikwidowanych środków trwałych. Różnica ta wpływa na kapitał (fundusz) zapasowy lub inny o podobnym charakterze, o ile odrębne przepisy nie stanowią regulacji MSR nr 16, jeżeli wartość bilansowa składnika aktywów wzrosła na skutek przeszacowania, zwiększenie należy zaliczyć bezpośrednio do kapitału własnego jako nadwyżkę z przeszacowania. Jednak zwiększenie wartości wynikające z przeszacowania zostanie ujęte jako przychód w takim zakresie, w jakim odwraca ono zmniejszenie wartości z tytułu przeszacowania tego samego składnika aktywów, które poprzednio ujęto jako projekcie zmiany ustawy o rachunkowości do art. 8 dodaje się nowy ustęp dotyczący zaprzestania stosowania MSR, tj. powrót do ponownego stosowania ustawy. Ten przepis będzie miał zastosowanie w przypadku odwrócenia przeszacowania środków trwałych - zgodnie z MSR nr 16.„W przypadku zmian zasad (polityki) rachunkowości, spowodowanych zaprzestaniem stosowania MSR przy sporządzaniu sprawozdań finansowych przez jednostki, o których mowa w art. 45 ust. 1a i 1b, skutki finansowe przejścia na zasady (politykę) rachunkowości określone w ustawie odnosi się na kapitał (fundusz) własny i wykazuje jako zysk (stratę) z lat ubiegłych, a jeżeli skutki przeszacowania aktywów dokonanego zgodnie z MSR rozliczono z kapitałem (funduszem) z aktualizacji wyceny - jako zmianę stanu tego kapitału (funduszu)”.PrzykładWartość początkowa środka trwałego wynosi 10 000 zł, a dotychczasowe umorzenie to 4000 zł. Współczynnik aktualizacji - 1,6. Wartość godziwą na podstawie ekspertyzy rzeczoznawcy ustalono na 9900 IPonieważ nie było rozporządzenia MF nakazującego przeszacowanie, w tym przypadku - zgodnie z ustawą o rachunkowości - nie można zwiększyć wartości środka wartość bilansowa wyniesie: 10 000 zł - 4000 zł = 6000 Aktywa trwałeII. Rzeczowe aktywa trwałe 6 000Wariant IIZgodnie z rozporządzeniem MF może nastąpić aktualizacja. Współczynnik aktualizacji ustalono na 1, aktualizacja wartości początkowej: 10 000 zł x 1,6 = 16 000 zł,- aktualizacja dotychczasowego umorzenia: 4000 zł x 1,6 = 6400 tym przypadku należy podnieść wartość początkową środka trwałego o 6000 zł, umorzenie o 2400 zł i utworzyć kapitał z aktualizacji wyceny w wysokości 3600 zł. Wartość bilansowa tego środka trwałego wyniesie: 16 000 zł - 6400 zł = 9600 księgowa1. Zwiększenie wartości początkowej do 16 000 zł:Wn „Środki trwałe” 6 0002. Zwiększenie umorzenia o 2400 zł (6400 zł - 4000 zł):Ma „Umorzenie środków trwałych” 2 4003. Zwiększenie wartości netto o: 6000 zł - 2400 zł = 3600 zł:Ma „Kapitał z aktualizacji wyceny” 3 600BilansAktywaA. Aktywa trwałeII. Rzeczowe aktywa trwałe 9 600PasywaB. Kapitały własneV. Kapitał z aktualizacji wyceny 3 600Wariant III - rozwiązanie według MSR nr 16- Model oparty na cenie nabyciaW tym przypadku należy wycenić środek trwały według ceny nabycia pomniejszonej o zakumulowaną amortyzację. Ten model nie przewiduje zwiększenia wartości środka bilansowa wynosi: 10 000 zł - 4000 zł = 6000 Aktywa trwałeII. Rzeczowe aktywa trwałe 6 000Wariant IV - rozwiązanie według MSR nr 16- Model oparty na wartości przeszacowanejW tym przypadku trzeba podnieść wartość środka trwałego do wartości godziwej ustalonej na 9900 zł. Zwiększa się zarówno wartość początkowa, jak i dotychczasowe następuje zgodnie z wzorem:Współczynnik aktualizacji = 9900 zł : (10 000 zł - 4000 zł) = 9900 zł : 6000 zł = 1,65- aktualizacja wartości początkowej: 10 000 zł × 1,65 = 16 500 zł,- aktualizacja dotychczasowego umorzenia: 4000 zł × 1,65 = 6600 tym przypadku należy podnieść wartość początkową środka trwałego o 6500 zł, umorzenie o 2600 zł i utworzyć kapitał z aktualizacji wyceny w wysokości 3900 zł. Wartość bilansowa tego środka trwałego wyniesie: 16 500 zł - 6600 zł = 9900 księgowa1. Zwiększenie wartości początkowej do 16 500 zł:Wn „Środki trwałe” 6 5002. Zwiększenie umorzenia o 2600 zł (6600 zł - 4000 zł):Ma „Umorzenie środków trwałych” 2 6003. Zwiększenie wartości netto o: 6500 zł - 2600 zł = 3900 złMa „Kapitał z aktualizacji wyceny” 3 900BilansAktywaA. Aktywa trwałeII. Rzeczowe aktywa trwałe 9 900PasywaB. Kapitały własneV. Kapitał z aktualizacji wyceny 3 900- art. 28 ust. 6, art. 31 ust. 3 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości - z 2002 r. Nr 76, poz. 694; z 2006 r. Nr 208, poz. 1540- § 29-42 MSR nr 16 - „Rzeczowe aktywa trwałe”dr Anna Bagieńskaadiunkt w Katedrze Finansów i Rachunkowości Politechniki Białostockiej Przygotuj się do stosowania nowych przepisów! Poradnik prezentuje praktyczne wskazówki, w jaki sposób dostosować się do zmian w podatkach i wynagrodzeniach wprowadzanych nowelizacją Polskiego Ładu. Tyko teraz książka + ebook w PREZENCIE

Stawka amortyzacyjna jest wyrażonym procentowo zużyciem środka trwałego a w wyniku jej przemnożenia przez wartość początkową danego środka trwałego, ustala się jaka część tej wartości może zostać w danym roku podatkowym zaliczona w koszty podatkowe. Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych, w którym określono stawki w podziale na poszczególne kategorie środków trwałych. Podatnik (zarówno PIT, jak i CIT) może zmieniać stawki amortyzacji. Mogą być one zarówno podwyższane jak i obniżane. Zmiana stawki może być jednak zaznaczyć, że modyfikacja wysokości stawki amortyzacyjnej jest dopuszczalna, jeśli podatnik stosuje liniową metodę stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji (rozpoczyna się ich amortyzacja) albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku mogą stosować różne stawki amortyzacyjne dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, przy czym wysokość obniżenia stawki dla danego środka jest dowolna, a podwyższenie stawki nie może być wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek TAKŻE: Obniżenie stawek amortyzacyjnych przez podatnika CIT stosującego metodę amortyzacji liniowej Prawo do obniżania stawek amortyzacyjnych nie zostało więc ograniczone a podatnik może tym prawem dysponować dowolnie. A więc może w jednym roku stosować obniżoną stawkę amortyzacyjną 3%, w kolejnym roku może ją obniżyć do 1%. Podatnik może również wybrać obniżona stawkę amortyzacji wynoszącą 0%, a więc nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych. Należy jednak zaznaczyć, iż zasada ta nie dotyczy podwyższania wcześniej obniżanych stawek podatnik decyduje się na obniżenie stawki amortyzacyjnej w momencie wprowadzenia środka trwałego do ewidencji (rozpoczęcie amortyzacji), to świadczy to o podjęciu przez niego decyzji o stosowaniu liniowej metody aż do całkowitego zamortyzowania danego środka trwałego nie będzie mógł zastosować innej metody może nastąpić zarówno w odniesieniu do środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji, jak i środków trwałych będących już przedmiotem środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji, zmiana stawki amortyzacyjnej (tj. jej obniżenie do wartości niższej niż określonej w Wykazie stawek amortyzacyjnych) może nastąpić począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do Amortyzacja metodą degresywnąW praktyce oznacza to, że obniżenie stawek amortyzacyjnych dla wprowadzanych po raz pierwszy do ewidencji środków trwałych może nastąpić w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu możliwość obniżenia stawki amortyzacyjnej od środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 28 listopada 2011 r. – nr IBPBI/2/423-1069/11/BG. Przygotuj się do stosowania nowych przepisów! Poradnik prezentuje praktyczne wskazówki, w jaki sposób dostosować się do zmian w podatkach i wynagrodzeniach wprowadzanych nowelizacją Polskiego Ładu. Tyko teraz książka + ebook w PREZENCIE

Żadna firma nie może funkcjonować bez użycia środków trwałych. Ważne jest określenie ich wartości. Stanowi to bowiem podstawę szacowania majątku przedsiębiorstwa. Dobrze jest zatem wiedzieć, czym dokładnie jest środek trwały, w jaki sposób oblicza się jego wartość oraz jakie rodzaje amortyzacji środków trwałych się są środki trwałe?Każdy przedsiębiorca ma prawy obowiązek wprowadzania do ewidencji wszystkich posiadanych i nabytych środków trwałych o wartości powyżej 10 tys. złotych netto. Pod pojęciem środków trwałych rozumie się nieruchomości, urządzenia i maszyny oraz środki transportu. Co ważne, w skład środków trwałych mogą wchodzić również wartości niematerialne. W tym przypadku wymienić można tu choćby prawa autorskie bądź spółdzielcze prawo własności. Jednak, aby aktywa te mogły stać się środkami trwałymi, muszą spełniać trzy warunki. Po pierwsze, ich okres użytkowania musi być dłuższy niż 1 rok. Środkiem trwałym nie mogą być np. surowce, które szybko się zużywają przy produkcji. Po drugie, muszą być kompletne i przydatne do użytku. Innymi słowy, środkami trwałymi nie są przedmioty, np. maszyny, które nie nadają się do użytku. I po trzecie, muszą być wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej. Środkiem trwałym nie może być coś, co jest własnością prywatną przedsiębiorcy i co nie jest wykorzystywane do prowadzenia określa się wartość środków trwałych?Środki trwałe muszą zostać wycenione w chwili wpisania ich do ewidencji środków trwałych. Mowa tu o ich wycenie początkowej. W tym celu pod uwagę bierze się konkretne parametry. Po pierwsze, jest to cena nabycia. Dotyczy to środków trwałych zakupionych przez firmę. Po drugie, koszt wytworzenia. Dotyczy to środków trwałych wytworzonych przez firmę. I po trzecie, wartość rynkowa. Dotyczy to środków trwałych, które firma nabyła w drodze spadku bądź darowizny. Pod uwagę bierze się tu wartość rynkową w dniu nabycia. Każdy z tych parametrów oszacowany musi być bardzo dokładnie. Wartość początkowa środków trwałych jest bowiem brana pod uwagę przy wycenie majątku przedsiębiorstwa. Jest również podstawą do prowadzenia księgowości i pozwala na prawidłowy przebieg procesu są rodzaje amortyzacji środków trwałych?Środki trwałe wraz z upływem czasu tracą na wartości. Konieczna jest zatem ich amortyzacja, która zapobiega jednorazowemu zaliczeniu wydatków na ich zakup do kosztów uzyskania przychodu. Amortyzacja środków trwałych rozłożona jest na raty, czyli na odpisy amortyzacyjne w następnych latach, które stają się kosztem uzyskania przychodu. Wyróżnić można cztery metod amortyzacji. Pierwsza to metoda liniowa. Zakłada równomierne odpisy w całym okresie amortyzacji. Druga to metoda degresywna. Zakłada wysokie stawki w pierwszych latach i ich stopniowe zmniejszanie. Co ważne, metoda ta nie może być zastosowana do każdego rodzaju środków trwałych. Trzecia to metoda progresywna. To odwrotność metody degresywnej. W tym przypadku stawi rosną, wraz z upływem lat. Czwarta to metoda naturalna. Zakłada, że wysokość odpisów amortyzacyjnych przedstawia faktyczny stan zużycia określonego środka trwałego. Amortyzacja środków trwałych prowadzona jest do momentu, w którym wartość wszystkich dotychczasowych odpisów amortyzacyjnych zrówna się z wartością początkową. Amortyzacja ustaje również w przypadku sprzedaży środka trwałego bądź jego chcecie uzyskać więcej informacji na temat wartości środka trwałego, odwiedźcie stronę główną naszego krakowskiego biura rachunkowego.

Przedsiębiorca nabywający środek trwały zobowiązany jest do sklasyfikowania składnika majątku i ustalenia wartości początkowej środka trwałego. Zgodnie z przepisami o podatku dochodowym od osób fizycznych, poprawne ustalenie wartości początkowej środka trwałego uzależnione jest od wielu czynników, które mają wpływ na odpisy amortyzacyjne obniżające dochód firmy. Do środków trwałych zaliczamy budynki, urządzenia, maszyny, środki transportu, jak również inne przedmioty. Środki trwałe są to rzeczowe składniki majątku przeznaczone na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej, które są kompletne i zdatne do użytku, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok oraz wartości początkowej powyżej zł. Nie ma jednak przeciwwskazań, aby w ewidencji środków trwałych ujmować również te przedmioty, które opiewają na kwotę mniejszą niż zł oraz przewidywanym okresie użytkowania powyżej roku. W takiej sytuacji można od takiego zakupu dokonać odpisu amortyzacyjnego jednorazowego bądź według obowiązujących metod amortyzacji. Jednorazowa amortyzacja ma charakter dobrowolny. Przedsiębiorca może, ale nie musi z niej skorzystać. Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22g ustawy o PIT, uważa się: w razie odpłatnego nabycia – cenę ich nabycia, a jeżeli były używane przez podatnika przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i nie były wcześniej amortyzowane – cenę ich nabycia, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej, w razie częściowo odpłatnego nabycia – cenę ich nabycia powiększoną o wartość przychodu (określonego w art. 11 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), w razie wytworzenia we własnym zakresie – koszt wytworzenia, w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób – wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości. Za cenę nabycia zgodnie z art. 22g ust. 3 ustawy o PIT, uważa się kwotę należną zbywcy powiększoną o koszty związane z zakupem, naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania, a w szczególności: koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji – pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego, albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony, albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, obejmującą cło i akcyzę – w przypadku importu, skorygowaną o różnice kursowe – naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego (art. 22g ust. 5 ustawy o PIT). Jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części, nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia (art. 22g ust. 8 ustawy PIT). Za koszt wytworzenia zgodnie z art. 22g ust. 4 ustawy o PIT, uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania. Powyższe zasady mają również zastosowanie przy ustalaniu wartości początkowej środka trwałego w postaci inwestycji w obcym środku trwałym, dla której wartość ustalana jest według nabycia albo kosztu wytworzenia (art. 22g ust. 7 ustawy PIT). Przykład 1. Podatnik wynajął lokal biurowy i dokonał adaptacji tego lokalu na potrzeby działalności gospodarczej. W ramach tej adaptacji postawił ścianki działowe oraz nową instalację elektryczną. Poniesione wydatki w wysokości zł, zostały zakwalifikowane, jako inwestycja w obcym środku trwałym. Wartość początkowa tego środka trwałego wynosi zł. Wycena składnika majątku stanowiącego współwłasność podatnika ustalana jest w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku. Zasada ta nie dotyczy małżonków, którzy mają wspólność majątkową i wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie (art. 22g ust. 11 ustawy o pdof). W przypadku samochodów osobowych istnieją pewne ograniczenia w ujmowaniu odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodu. Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o pdof, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 150 000 zł (225 000 zł w przypadku samochodu osobowego będącego pojazdem elektrycznym w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy o elektromobilności i paliwach alternatywnych) Do końca 2018 roku, wartość limitu wynosiła 20 000 euro. Przykład 2. Podatnik zwolniony z VAT zakupił od firmy “ABA” na podstawie faktury VAT maszynę produkcyjną: wartość netto – zł, podatek VAT 23 % – zł, wartość brutto – zł, Podłączenie maszyny produkcyjnej (od strony technicznej, aby była sprawna i zdatna do użytku) dokonała firma montażowa “DAD”, zdarzenie zostało udokumentowane fakturą VAT: wartość netto – zł, podatek VAT 23 % – 345 zł, wartość brutto – zł W związku z tym, że podatnik jest podmiotowo zwolniony z VAT, to nie ma prawa do odliczenia podatku VAT z faktur zakupu oraz montażu. W takiej sytuacji podstawą do wyceny wartości początkowej jest wartość brutto z obu faktur. Wartość początkowa maszyny produkcyjnej: zł + zł = zł Przykład 3. Podatnik w czasie trwania wspólnoty majątkowej, zakupił jako osoba fizyczna pojazd na umowę kupna-sprzedaży o wartości zł. Następnie pojazd został przekazany do majątku firmy podatnika – jako pojazd firmowy. Pojazd zostaje ujęty w ewidencji środków trwałych i poddany amortyzacji od wartości początkowej na podstawie dokumentu zakupu. Dowodem zakupu jest umowa kupna-sprzedaży o wartości zł. Wartość początkowa środka trwałego: zł Przykład 4. Podatnik nabył w drodze darowizny urządzenie, które będzie wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej. Urządzenie zostanie wprowadzona do ewidencji środków trwałych na podstawie umowy darowizny, na której jest podana wartość środka trwałego zł. Wartość początkowa środka trwałego to: zł. Jeśli w umowie darowizny nie byłoby ustalonej wartości darowanego urządzenia, wówczas należałoby opierać się na danych technicznych środka trwałego i dokonać wyceny urządzenia na podstawie tych informacji. Przykład 5. Podatnik zakupił r. nieruchomość (lokal, w którym będzie prowadził działalność gospodarczą) na podstawie aktu notarialnego o wartości zł. Opłata notarialna wyniosła 500 zł i została poniesiona w Przed zakupem r. została podpisana umowa kredytowa na zakup nieruchomości. Kosztem tego kredytu są odsetki oraz prowizja od zaciągniętego kredytu. Odsetki w kwocie 300 zł zostały zapłacone r., natomiast prowizja w kwocie 120 zł została zapłacona Do wartości początkowej środka trwałego zaliczamy wydatki poniesienie do momentu wprowadzenia lokalu do ewidencji środków trwałych. Lokal zdatny do użytkowania będzie wprowadzony w dacie zakupu r., tylko w 50% do działalności gospodarczej. W takiej sytuacji w ewidencji środków trwałych może być ujęta tylko połowa wartości nabytej nieruchomości. Z uwagi na fakt przekazania połowy nieruchomości do prowadzonej działalności, podatnik przy ustalaniu wartości początkowej środka trwałego, ma prawo zaliczyć tylko 50% wydatków poniesionych do czasu oddania środka trwałego do użytkowania. Wartość początkowa środka trwałego lokalu wykorzystywanego w 50% w działalności: + 250 zł + 150 zł = zł Zapłacona prowizja od kredytu oraz wszystkie inne wydatki poniesione po przyjęciu środka trwałego do użytkowania będą stanowiły koszt prowadzenia firmy w takiej części, w jakiej nieruchomość jest wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej, czyli w 50%. Zapłacona prowizja w dniu r. będzie stanowiła koszt prowadzenia firmy tylko w 50% wartości prowizji (120 zł x 50% = 60 zł). Wartość prowizji, która może być zaliczona w koszty to 60 zł. Po wprowadzeniu środka trwałego do majątku firmy odsetki od kredytu zaciągniętego na zakupioną nieruchomość będą stanowiły koszt podatkowy tylko w 50%. Odsetki od kredytu księgowane w dacie zapłaty są w zakładce Wydatki ➡ Dodaj wydatek ➡ Odsetki od kredytu. Przykład 6. Podatnik zakupił maszynę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w dniu r. za kwotę Euro, która została opłacona w dniu r. (kurs 4,2590 z dnia Maszyna została przyjęta na stan środków trwałych jako zdatna do użytkowania w dniu Ustalając wartość początkową zakupionej maszyny, podatnik zobowiązany jest do przeliczenia wartości kosztu na złote, po średnim kursie NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury, który wyniósł 4,2715 ( z dnia Wartość maszyny po przeliczeniu na zł: euro x 4,2715 = zł Na dzień oddania środka trwałego do używania obliczamy różnice kursowe między średnim kursem z dnia poprzedzającego dzień wystawienia dokumentu a średnim kursem NBP z dnia poprzedzającego dzień dokonania zapłaty. R = W – Z gdzie R stanowić będzie różnicę kursową, W – wartość towaru albo usługi, których transakcja dotyczy, natomiast Z – zapłatę. R = zł – zł = 12,50 zł Po przeliczeniu wartości zakupionej maszyny na złote, dokonujemy korekty o różnice kursowe – naliczone do dnia przekazania środka trwałego do użytkowania. Jeżeli przy wyliczaniu różnic kursowych powstanie ujemna różnica kursowa, to zwiększy cenę nabycia środka trwałego. Natomiast, jeżeli pojawi się naliczona dodatnia różnica kursowa, to zmniejsza cenę nabycia środka trwałego. Wartość początkowa środka trwałego na dzień przekazania do użytkowania wynosi: zł -12,50 zł = zł Przykład 7. Podatnik, który jest płatnikiem VAT dokonał nabycia licencji na fakturę VAT o wartości netto zł + 23% VAT. Firma sprzedająca licencję przeprowadziła dodatkowe testy i zainstalowała program. Koszt usługi wyniósł netto 450 zł + 23% VAT. Wartość początkowa środka trwałego (wartości niematerialnej i prawnej), to: zł + 450 zł= zł Przykład 8. Podatnik podpisał umowę z firmą produkcyjną na modernizację grafiki opakowań produkcyjnych w 3D. Wartość wykonanego projektu wyniosła zł. Firma wykonująca projekty przekazała prawa autorskie do wykonanego przez nich projektu za kwotę: zł. Wartość początkowa wartości niematerialnej i prawnej (w tym praw autorskich do projektu) wynosi: zł + zł = zł Przykład 9. W 2011 roku podatnik dokonał likwidacji działalności gospodarczej, w której wykorzystywał maszynę krawiecką, jako środek trwały. Maszyna nie została całkowicie zamortyzowana w prowadzonej działalności gospodarczej. Po upływie 2 lat podatnik ponownie rozpoczyna działalność gospodarczą, w której chce na nowo zaliczyć maszynę krawiecką, jako środek trwały. Zgodnie z art. 22g ust. 13 pkt 1 ustawy o pdof, podjęcie działalności przez podmiot po przerwie trwającej nie dłużej niż 3 lata, skutkuje tym, że podatnik ustala odpisy amortyzacyjne z uwzględnieniem dotychczas dokonanych odpisów oraz kontynuuje metodę amortyzacji przyjętą w poprzedniej działalności gospodarczej. Wartość początkowa środka trwałego w nowo otwartej działalności gospodarczej i kwota odpisów pozostała do amortyzacji: zł – zł(dotychczasowe odpisy) = zł Przykład 10. Czynny podatnik VAT zakupił w ramach prowadzonej działalności garaż na fakturę VAT, który zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych i poddany amortyzacji. wartość netto – zł podatek VAT 23% – 6 900 zł wartość brutto – zł Z racji tego, że w zakupionym garażu będzie parkowany pojazd osobowy wykorzystywany do celów mieszanych (zarówno służbowo, jak i prywatnie), podatnik ma prawo do odliczenia tylko 50% VAT z faktury zakupu. Pozostała nieodliczona część podnosi wartość początkową środka trwałego. Wartość początkowa garażu dla pojazdu osobowego wykorzystywanego mieszanie: zł + zł (50% VAT) = zł Takie jest stanowisko Krajowej Informacji Skarbowej, natomiast podatnik może również wystąpić o interpretację indywidualną w przypadku wątpliwości: Wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podatkowej W przypadku, gdy podatnik zaplanował zakup garażu w celu przechowywania pojazdu ciężarowego, od którego ma prawo do odliczenia 100% VAT, niewątpliwie będzie miał prawo do odliczenia całości VAT naliczony z faktury zakupu. Wartość początkowa garażu z przeznaczeniem dla pojazdu ciężarowego: zł.

Przeszacowanie środków trwałych może obejmować zwiększanie, zmniejszanie lub ogólne korekty wartości. W przypadku zwiększenia wartości środka trwałego, wiersz dziennika wraz z wyższą kwotą, zwiększeniem wartości, zostanie zaksięgowany w księdze amortyzacji. Nowa kwota zostanie zarejestrowana jako zwiększenie wartości zgodnie z ustawieniami księgowania środków trwałych. Jeśli wartość środka trwałego zostanie zmniejszona, wiersz dziennika wraz z niższą kwotą, zmniejszeniem wartości, zostanie zaksięgowany w księdze amortyzacji. Nowa kwota zostanie zarejestrowana jako zmniejszenie wartości zgodnie z ustawieniami księgowania środków trwałych. Funkcji indeksacji używa się do korygowania wielu wartości środków trwałych, na przykład w związku z ogólną zmianą cen. Zadanie wsadowe Indeksowanie środków trwałych uruchamia się w celu zmiany kwot, takich jak kwoty zmniejszenia lub zwiększenia wartości. Aby zaksięgować zwiększenie wartości z dziennika K/G środka trwałego Wybierz ikonę , wprowadź Dzienniki ŚT K/G, a następnie wybierz powiązane łącze. Utwórz początkowy wiersz dziennika i wypełnij odpowiednio pola. W polu Typ księgowania ŚT, wybierz opcję Przeszacowanie. Wybierz akcję Wstaw konto przeciwst. ŚT. Tworzony jest wtedy drugi wiersz dziennika konta przeciwstawnego, jakie jest skonfigurowane dla księgowania zwiększenia wartości. Uwaga Krok 4 działa tylko w sytuacji, gdy wprowadzono następujące ustawienia: Na stronie Kartoteka gr. księgowej ŚT dla grupy księgowej środka trwałego, pole Konto zwiększenia zawiera konto debet K/G, a pole Konto przeciwst. zwiększenia zawiera konto księgi głównej, na którym mają być zaksięgowane zapisy przeciwstawne dla zwiększenia wartości. Dodatkowe informacje zamieszczono w Aby skonfigurować grupy księgowe środków trwałych. Wybierz akcję Księguj. Aby zaksięgować zmniejszenie wartości z poziomu dziennika K/G środka trwałego Wybierz ikonę , wprowadź Dzienniki ŚT K/G, a następnie wybierz powiązane łącze. Utwórz początkowy wiersz dziennika i wypełnij pola, w razie potrzeby. W polu Typ księgowania ŚT, wybierz opcję Zmniejszenie wart.. Wybierz akcję Wstaw konto przeciwst. ŚT. Tworzony jest wtedy drugi wiersz dziennika dla konta przeciwstawnego, jakie jest skonfigurowane dla księgowania zmniejszenia wartości. Uwaga Krok 4 działa tylko w sytuacji, gdy wprowadzono następujące ustawienia: Na stronie Kartoteka gr. księgowej ŚT dla grupy księgowej środka trwałego, pole Konto zmniejszenia wart. zawiera konto kredyt K/G, a pole Konto wydatku zmniejszenia zawiera konto debet, na którym mają być zaksięgowane zapisy przeciwstawne dla zmniejszeń wartości. Dodatkowe informacje zamieszczono w Aby skonfigurować grupy księgowe środków trwałych. Wybierz akcję Księguj. Aby wykonać ogólne przeszacowanie środków trwałych Funkcji indeksacji używa się do korygowania wielu wartości środków trwałych, na przykład w związku z ogólną zmianą cen. Zadanie wsadowe Indeksowanie środków trwałych uruchamia się w celu zmiany kwot, takich jak kwoty zmniejszenia lub zwiększenia wartości. Pole Dozwolona indeksacja na stronie Księga amortyzacji musi być zaznaczone. Wybierz ikonę , wprowadź Indeksowanie środków trwałych, a następnie wybierz powiązane łącze. Wypełnij odpowiednio pola. Wybierz przycisk OK. Wiersze przeszacowania tworzy się zgodnie z ustawieniami wprowadzonymi w kroku 2. Wiersze tworzy się w dzienniku środka trwałego lub dzienniku K/G środka trwałego w zależności od ustawień szablonu i zadania wsadowego na stronie Ustawienia dziennika ŚT. Dodatkowe informacje zamieszczono w artykule Konfigurowanie ogólnych informacji dotyczących środków trwałych. Wybierz ikonę , wprowadź Dzienniki ŚT K/G, a następnie wybierz powiązane łącze. Wybierz dziennik oraz środki trwałe, które mają być przeszacowane, a następnie wybierz akcję Zapisy księgi. Sprawdź utworzone zapisy, a następnie zaksięguj dziennik poprzez wybranie akcji Księguj. Porada Jeśli współczynniki indeksowania ustawiono wyłącznie dla celów symulacji, istnieje możliwość utworzenia oddzielnej księgi amortyzacji do ich przechowywania. W takim przypadku zapisy nie mają wpływu na ustawienia ksiąg amortyzacji. Aby zaksięgować dodatkowe koszty nabycia Księgowanie dodatkowego kosztu nabycia odbywa się w ten sam sposób co księgowanie pierwotnego kosztu nabycia: z poziomu faktury zakupu lub dziennika środka trwałego. Dodatkowe informacje zamieszczono w artykule Nabycie środków trwałych. Jeśli amortyzacja środka trwałego została już obliczona, należy zaznaczyć pole wyboru Amort. kosztu nabycia, aby dodatkowy koszt nabycia pomniejszyć o amortyzowaną wartość odzyskaną proporcjonalnie do kwoty, o którą amortyzowano poprzednio nabyty środek trwały. Dzięki temu, okres amortyzacji nie zostanie zmieniony. Wartość procentową amortyzacji oblicza się w następujący sposób: P = (całkowita amortyzacja x 100) / podstawa amortyzacji Kwota amortyzacji = (P/100) x (dodatkowy koszt nabycia - wartość odzyskana) Pamiętaj, aby zaznaczyć Amort. do daty księgowania ŚT na fakturze, w dzienniku K/G środka trwałego lub w wierszach dziennika środka trwałego w celu zapewnienia, że amortyzacja jest obliczana od ostatniej daty księgowania środka trwałego do daty księgowania dodatkowego kosztu nabycia. Przykład - księgowanie dodatkowych kosztów nabycia Maszyna została zakupiona 1 sierpnia 2000 roku. Jej koszt nabycia wynosił 4 800. Jako metodę amortyzacji wybrano metodę liniową na okres czterech lat. W dniu 31 sierpnia, 2000 roku, uruchomiono zadanie wsadowe Oblicz amortyzację. Amortyzację oblicza się zgodnie z poniższą formułą: wartość księgowa x liczba dni amortyzacji / łączna liczba dni amortyzacji = 4 800 x 30 / 1 440 = 100 15 września 2000 roku, zaksięgowano fakturę obejmującą malowanie maszyny. Kwota faktury wynosiła 480. Jeśli przed zaksięgowaniem faktury zaznaczono pole wyboru Amort. do daty księgowania ŚT, obliczenie wygląda następująco: 15 dni amortyzacji (od do oblicza się następująco: wartość księgowa x liczba dni amortyzacji / pozostała liczba dni amortyzacji = (4 800 - 100) x 15 / 1 410 = 50 Jeśli przed zaksięgowaniem faktury zaznaczono pole wyboru Amort. kosztu nabycia, obliczenie wygląda następująco: Dodatkowy koszt nabycia jest amortyzowany zgodnie z formułą: ((150 x 100) / 4 800) / 100 x 480 = 15 Podstawa amortyzacji wynosi teraz 5 280 = (4 800 + 480), a umorzenie 165 = (100 + 50 + 15), co odpowiada 45 dniom amortyzacji całkowitego kosztu nabycia. Oznacza to, że środek trwały zostanie całkowicie zamortyzowany w szacowanym okresie czterech lat. Jeśli zadanie wsadowe Oblicz amortyzację zostanie uruchomione 30 września, 2000 roku, obliczenie będzie wyglądać następująco: Pozostały okres podlegający amortyzacji wynosi 3 lata, 10 miesięcy i 15 dni = 1 395 dni Wartość księgowa wynosi (5 280 - 165) = 5 115 Kwota amortyzacji za wrzesień 2 000: 5115 x 15 / 1395 = 5500 Całkowita amortyzacja = 165 + 55 = 220 W sytuacji, gdy pole wyboru Amort. do daty księgowania ŚT jest niezaznaczone w amortyzacji zostanie pominięte 15 dni, ponieważ w zadaniu wsadowym Oblicz amortyzację uruchomionym 30 września 2000 roku, w obliczaniu amortyzacji zostanie uwzględniony okres od 15 do 30 września, 2000 roku. Oznacza to, że jeśli zadanie wsadowe Oblicz amortyzację zostanie uruchomione 30 września, 2000 roku, obliczenie będzie wyglądało następująco: Pozostałe 3 lata, 10 miesięcy i 15 dni = 1 395 dni Wartość księgowa wynosi (4 800 + 480 - 100 - 15) = 5 165 Kwota amortyzacji za wrzesień 2 000: 5165 x 15 / 1395 = 55,54 Całkowita amortyzacja = 100 + 15 + 55,54 = 170,54 Zobacz też Środki trwałe Konfigurowanie środków trwałych Finanse Przygotowywanie do prowadzenia działalności Praca z Business Central

Pojęcie środków trwałych towarzyszy niemal wszystkim przedsiębiorcom. Warto znać podstawową, jak i nieco bardziej rozszerzoną definicję tego zagadnienia. Dowiedz się, czym dokładnie są środki trwałe i sprawdź, co warto o nich wiedzieć. Jaka jest definicja środka trwałego?Środkiem trwałym można nazwać, zgodnie z definicją dostępną w ustawie o PIT, wszelkiego rodzaju podmioty stanowiące własność lub współwłasność podatnika, przeznaczone na prowadzenie działalności gospodarczej. Są to między innymi:budynki,budowle,lokale stanowiące odrębne własności,maszyny,urządzenia,środki transportu. Definicja podkreśla, iż nie mogą być one zużyte w trakcie jednego cyklu produkcyjnego oraz mają generować korzyści ekonomiczne. Środki powinny być nabyte lub wytworzone w zakresie własnym, a także kompletne i zdatne do użytkowania w dniu przyjęcia. Przewidywany okres używania tego rodzaju elementów nie powinien być dłuższy niż rok. Do środków trwałych zalicza się również przedmioty oddane do używania na podstawie umowy dzierżawy, leasingu lub można znaleźć definicję środka trwałego?Dokumentami, które definiują pojęcie środków trwałych oraz normują ich istotę, są między innymi:ustawa o rachunkowości,ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych,ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych. Warto podkreślić, że jeśli wartość składnika majątku przekracza 10 000 złotych i spełnia on wymienione wcześniej warunki dotyczące własności, to obowiązkiem przedsiębiorcy jest dokonywanie odpisów amortyzacyjnych środków trwałych. Czym jest amortyzacja środka trwałego?Amortyzacja środków trwałych oznacza rozłożenie kosztów związanych z wprowadzeniem do jednostki danych składników majątków. Jest to tzw. określenie procesu zużycia danego przedmiotu, które należy wyrazić w wartości pieniężnej. Ma to na celu zaliczenie do kosztów tych elementów zdefiniowanych jako poniesione straty finansowe, służące do uzyskania przychodu. Amortyzacja środków trwałych pozwala na obniżanie dochodu, a co za tym idzie, zmniejszanie wymiaru płaconego podatku dochodowego. Znajomość poszczególnych zasad związanych z amortyzacją podatkową to jeden z ważniejszych obowiązków każdego przedsiębiorcy. Niewywiązanie się z niego, może generować poważne skutki. Jak przeprowadzić amortyzację środków trwałych?Amortyzację rozpoczyna się w miesiącu, który następuje po miesiącu, w którym dany środek został wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Jej zakończenie odbywa się w momencie, gdy wartość odpisów amortyzacyjnych zrówna się z wartością początkową środka. Wymienia się cztery możliwe rodzaje amortyzowania środków trwałych:liniową,degresywną,jednorazową, wybór konkretnej metody amortyzacji należy dostosować do danego przedsiębiorstwa, zgodnie z systemem podatkowym oraz obowiązującymi przepisami. Należy podkreślić, że istnieje kilka środków trwałych, które nie podlegają amortyzacji. Zalicza się do nich między innymi: grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,konkretne rodzaje budynków mieszkalnych,dzieła sztuki,eksponaty ustalić wartość środka trwałego? W celu dokonania odpisu amortyzacyjnego należy prowadzić tzw. ewidencję środków trwałych. Dokumentuje się w niej wszelkiego rodzaju wyceny, których wartość przewyższa kwotę 10 000 złotych. Ustalenie wartości początkowej jest podstawą naliczania odpisów amortyzacyjnych. Podaje się, że trzeba zrobić to nie później niż w miesiącu, w którym przedmiot został przyjęty do użytkowania. W przypadku jego późniejszego ulepszania lub w innych okolicznościach wartość środka trwałego może zostać zmieniona. Pierwsza wycena odbywa się natomiast na podstawie prawa bilansowego i podatkowego. Zgodnie z art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, początkowa wartość jest ustalana na podstawie:ceny nabycia,kosztów wytworzenia,wartości rynkowej,wartości wynikającej z ceny, nie wyższej niż rynkowa. Ustalanie stawek poszczególnych odpisów amortyzacyjnych odbywa się natomiast według usystematyzowanego zbioru obiektów majątku trwałego. Dokument nosi nazwę Klasyfikacji Środków Trwałych i został wprowadzony dnia 3 października 2016 roku. Prowadzenie ewidencji środków trwałych, a także ich znajomość pozwala na prawidłowe funkcjonowanie przedsiębiorstwa, a także umożliwia nadzorowanie biznesu.

Przepisy Ustawy o rachunkowości oraz innych aktów prawnych nakładają na przedsiębiorców obowiązek dokonywania aktualizacji wyceny. Kiedy i na podstawie jakich przepisów musi zostać przeprowadzona aktualizacja wyceny środków trwałych? Przeczytaj i dowiedz się więcej! Czym są środki trwałe? Składniki majątku zaliczane do środków trwałych to budowle, budynki, lokale będące odrębną własnością, maszyny, urządzenia, środki transportu i inne przedmioty spełniające łącznie następujące warunki: stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1. Środki trwałe podlegają amortyzacji, która jest kosztem związanym ze stopniowym zużywaniem się środków trwałych. Odpisów amortyzacyjnych dokonujemy zgodnie z przyjętą metodą amortyzacji, przez co stopniowo lub jednorazowo ujmujemy w kosztach podatkowych ich wartość. Wartość początkowa środków trwałych Wprowadzając środek trwały do firmy, należy ustalić jego wartość początkową. W zależności od tego, czy składnik majątku został kupiony, wytworzony czy przekazany w drodze darowizny, wartość początkowa ustalana jest w różny sposób określony w art. 22g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przypadku odpłatnego nabycia składnika majątku, wartość początkową środka trwałego stanowi cena jego nabycia to cena zakupu danego środka trwałego powiększona o koszty bezpośrednio związane z zakupem oraz przystosowaniem składnika majątku do użytkowania w firmie (koszty montażu, instalacji itp.), powiększona o koszty transportu, załadunku, wyładunku czy ubezpieczenia w odniesieniu do środka trwałego wytworzonego we własnym zakresie, za wartość początkową uważa się koszt jego wytworzenia środka trwałego są wszystkie koszty pozostające w bezpośrednim związku z danym składnikiem majątku, a także uzasadniona część wydatków pośrednio związanych z jego początkową środka trwałego nabytego w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób stanowi wartość rynkowa z dnia nabycia. Wyjątkiem od tej reguły jest zawarcie umowy darowizny lub umowy o nieodpłatnym przekazaniu, w której określona została wartość składnika majątku niższa od jego wartości rynkowej, wówczas przedsiębiorca powinien przyjąć tę wartość jako wartość początkową środka trwałego. Aktualizacja wyceny środków trwałych Wartość początkowa środków trwałych oraz dokonane od nich odpisy amortyzacyjne mogą na podstawie odrębnych przepisów ulegać aktualizacji wyceny. Oznacza to, że nie jest dopuszczalne, aby firmy samodzielnie decydowały o sposobie aktualizacji wyceny środków trwałych. Zgodnie z art. 22o ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych aktualizacja wyceny środków trwałych następuje bowiem na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów, jeżeli wskaźnik wzrostu cen nakładów inwestycyjnych w okresie trzech kwartałów w roku przekroczy 10%.Art. 22o ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:Minister właściwy do spraw finansów publicznych określa, w drodze rozporządzenia, tryb i terminy aktualizacji wyceny środków trwałych, o których mowa w art. 22a, wartości początkowej składników majątku, o której mowa w art. 22d ust. 1, kwoty określonej w art. 22g ust. 10 do obliczenia wartości początkowej budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych, jednostkowej ceny nabycia części składowych i peryferyjnych, o których mowa w art. 22g ust. 17, oraz wartości początkowej środków trwałych, o której mowa w art. 22j ust. 1 pkt 1 lit. a i b, jeżeli wskaźnik wzrostu cen nakładów inwestycyjnych w okresie trzech kwartałów w roku poprzedzającym rok podatkowy w stosunku do analogicznego okresu roku ubiegłego przekroczy 10%. Trwała utrata wartości środka trwałego Przeprowadzona aktualizacja wyceny środków trwałych może doprowadzić do trwałej utraty ich wartości. Z trwałą utratą wartości środka trwałego mamy do czynienia, gdy istnieje duże prawdopodobieństwo, że dany składnik majątku nie przyniesie w przyszłości w znaczącej części lub w całości przewidywanych korzyści ekonomicznych. Przyczyną trwałej utraty wartości środka trwałego może być: zmiana technologii produkcji, przeznaczenie składnika majątku do likwidacji, wycofanie środka trwałego z użytkowania, inne przyczyny. W przypadku, gdy zajdzie jedna z wymienionych okoliczności, możliwa jest aktualizacja wyceny środków trwałych. Trzeba jednak mieć na uwadze, że ustalona w wyniku aktualizacji wyceny wartość księgowa netto środka trwałego nie może być wyższa od jego wartości godziwa to kwota, za jaką dany składnik majątku mógłby zostać wymieniony, a zobowiązanie uregulowane, na warunkach transakcji rynkowej pomiędzy zainteresowanymi i dobrze poinformowanymi niepowiązanymi ze sobą stronami.

W styczniu 2021 roku w życie weszły nowe przepisy dotyczące amortyzacji środków trwałych firmy. Nowelizacja pozwoli nadal korzystać z ułatwienia w zakresie wydłużenia okresu dokonywania jednorazowych odpisów amortyzacyjnych w przypadku produkcji związanej z przeciwdziałaniem pandemii COVID-19. Jednocześnie nowe przepisy uniemożliwią przesunięcie kosztów amortyzacji środków trwałych poprzez podnoszenie i obniżanie stawek przez podatników zwolnionych z podatku dochodowego. Ponadto niemożliwe będzie wykorzystywanie indywidualnych stawek amortyzacyjnych wobec pojazdów czy maszyn leasingowanych i wykupionych przez tego samego przedsiębiorcę. Kto zyska, a kto straci na nowych przepisach? Nowelizacja ustawy o PIT, CIT i ryczałcie od 2021 roku Powyższe modyfikacje zostały wprowadzone ustawą z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw. Nowe zasady dotyczące amortyzacji weszły w życie 1 stycznia 2021 roku. Wskazane zmiany będą miały istotny wpływ na funkcjonowanie wielu firm. Część z nich z pewnością pozytywnie odbierze wydłużenie okresu dokonywania jednorazowych odpisów amortyzacyjnych środków trwałych nabytych w celu produkcji towarów związanych z przeciwdziałaniem COVID-19. Inne mogą odnotować straty związane z utrudnionym optymalizowaniem amortyzacji środków trwałych. Powyższa nowelizacja wprowadza także modyfikację definicji używanych środków trwałych, co w praktyce przekłada się na obowiązek spełnienia nowych wymagań w celu zastosowania indywidualnych stawek amortyzacyjnych. Używane środki trwałe – nowe wymogi do stosowania indywidualnych stawek Zmiana definicji używanych środków trwałych wymusza na podatnikach spełnienie dodatkowych wymagań w celu zastosowania indywidualnych stawek amortyzacyjnych. Takie działanie jest możliwe w odniesieniu do używanych środków transportowych oraz trwałych, które zostały wprowadzone po raz pierwszy do ewidencji danego podatnika. Od 2021 roku może okazać się, że w praktyce będzie to jednak utrudnione. Przed nowelizacją do uznania środków trwałych za używane wystarczyło bowiem: udowodnienie przez podatnika, że przed nabyciem środki transportowe oraz trwałe z grupy 3-6 i 8 były wykorzystywane przez co najmniej 6 miesięcy; wykazanie przez przedsiębiorcę, że określone nieruchomości były wykorzystywane przez co najmniej 60 miesięcy przed ich nabyciem. Od 2021 roku za używane środki trwałe uważa się: środki transportowe oraz trwałe z grupy 3-6 i 8, które przed nabyciem przez firmę były wykorzystywane przez co najmniej 6 miesięcy; nieruchomości, które przed nabyciem przez przedsiębiorstwo były wykorzystywane przez co najmniej 60 miesięcy; przed nabyciem środki te przez wskazany okres były użytkowane przez inny podmiot. Powyższe oznacza, że od 2021 roku podatnik będzie musiał dodatkowo wykazać, że środki trwałe nie tylko były wykorzystywane przez co najmniej 6 miesięcy, ale także udowodnić, że były używane przez inny podmiot. Niemożliwe będzie zatem potraktowanie jako używanych środków trwałych urządzeń czy samochodu osobowego, które zostały wykupione po okresie leasingowania ich przez to samo przedsiębiorstwo. Nowe obostrzenia nie obejmą środków trwałych wpisanych do ewidencji przed 1 stycznia 2021 roku. Ograniczenie optymalizacji amortyzacji środków trwałych – kto może stracić Do 2021 roku podatnicy mogli według własnego uznania obniżać stawki amortyzacji środków z Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT). Jednocześnie byli uprawnieni do podwyższania stawek z wykazu stawek amortyzacyjnych KŚT dla maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 4-6 i grupy 8 KŚT, czyli urządzeń poddawanych szybkiemu postępowi technicznemu. Po taką możliwość szczególnie chętnie sięgały firmy korzystające ze zwolnień podatkowych. Mogły one zmniejszyć stawki w okresie zwolnień i podnieść je po jego zakończeniu, a więc przesuwać koszty amortyzacji na kolejne lata. W efekcie po ustaniu prawa do zwolnienia wyższe stawki amortyzacji przyczyniały się do podwyższenia kosztów podatkowych i obniżenia płaconych podatków. Takie działanie do tej pory uznawane było przez organy podatkowe za zgodne z prawem. W efekcie nowelizacji podatnicy muszą liczyć się z istotnymi ograniczeniami w zakresie podnoszenia i obniżania stawek amortyzacji. Od 2021 roku powyższe sposoby na obniżenie wysokości podatku poprzez przesunięcie kosztów amortyzacji na późniejsze lata nie będzie możliwe. Stracą na tym głównie przedsiębiorcy działający w specjalnych strefach ekonomicznych lub posiadający inny tytuł do zwolnienia z podatku dochodowego. Nie obniżą oni stawek w trakcie trwania okresu zwolnienia z podatku i nie podniosą ich po jego zakończeniu. Od stycznia tego roku takie działanie w przypadku rozliczania środków trwałych będzie niemożliwe: w okresie korzystania ze zwolnienia podatkowego przez podatników PIT i CIT, których dochody podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym; jeżeli przychody podatnika PIT podlegają opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, podatkiem tonażowym lub zryczałtowanym podatkiem od wartości sprzedanej produkcji zgodnie z ustawą z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych, w okresie tego opodatkowania. Powyższe przepisy nie działają wstecz. Oznacza to, że nie obejmują one środków trwałych wprowadzonych do końca 2020 roku do ewidencji środków trwałych. Wydłużenie okresu dokonywania jednorazowych odpisów amortyzacyjnych a COVID-19 Korzystnym rozwiązaniem jest z pewnością wydłużenie okresu dokonywania jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych, o ile: zostały one nabyte na potrzeby produkcji związanej z przeciwdziałaniem COVID-19; wprowadzono je do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Dotychczas preferencyjne warunki powyższych odpisów obowiązywały tylko w odniesieniu do środków trwałych ewidencjonowanych w 2020 roku. Dzięki nowelizacji będą one przedłużone do końca miesiąca, w którym zostanie odwołany stan epidemii ogłoszony z powodu COVID-19. Podatnicy chcąc skorzystać z powyższego ułatwienia, muszą dokładnie przeanalizować, jakie produkty uznawane są za służące do przeciwdziałania pandemii koronawirusa. Jako przykłady można wskazać środki ochrony indywidualnej, np. maseczki ochronne, medyczna odzież ochronna, rękawiczki, przyłbice, okulary, środki do dezynfekcji rąk; środki ochrony zbiorowej, np. płyny do dezynfekcji powierzchni; urządzenia medyczne, np. respiratory, urządzenia do dezynfekcji. Nowe regulacje dotyczące amortyzacji – zagrożenie czy szansa dla firm Analizując kwestię zmian prawnych w zakresie amortyzacji, należy spojrzeć na problem wieloaspektowo. Nie każdy podmiot bowiem odniesie same straty związane z nowelizacją, czego przykładem jest przedłużenie już wcześniej wprowadzonego ułatwienie dla przedsiębiorstw. Obejmie ono firmy, które decydują się na nabycie środków trwałych w celu produkowania towarów niezbędnych w procesie zwalczania pandemii koronawirusa. Podatnicy skorzystają z wydłużonego okresu dokonywania jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych. Jednakże z pewnością część dotychczas stosowanych przez firmy rozwiązań wymaga weryfikacji i zmiany. Od stycznia 2021 roku utarta w przedsiębiorstwie polityka podatkowa w kwestii amortyzacji części środków transportowych, trwałych i nieruchomości nie będzie dalej możliwa lub nie przyniesie oczekiwanych zysków. Zmiany prawne stanowią zatem impuls do opracowania bardziej efektywnych rozwiązań podatkowych w celu optymalizacji kosztów. Z tego względu polecamy przedsiębiorcom weryfikację przez doświadczonego doradcę podatkowego dotychczasowych procedur w powyższym zakresie oraz audyt podatkowy pozwalający na wskazanie ryzyk i szans na zwiększenie efektywności prowadzonej polityki podatkowej.

Ustawodawca daje podatnikom możliwość obniżenia stawek amortyzacyjnych, przy czym nie wskazuje, w przypadku których środków trwałych stawka podstawowa mogłaby zostać obniżona. Nie określa również, do jakiej wysokości stawki mogą być obniżone. Oznacza to, że podatnicy mogą sami zdecydować, do jakiej wysokości i co do których środków trwałych zastosują obniżenie stawki amortyzacyjnej. Zarówno ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 16i ust. 5), jak i fizycznych (art. 22i ust. 5) dopuszcza możliwość obniżenia stawki amortyzacyjnej określonej w wykazie stawek amortyzacyjnych dla poszczególnych środków trwałych. Zmiana stawki może nastąpić wielokrotnie, jednakże warunkiem jest amortyzowanie środka trwałego metodą liniową. Ważne! Obniżenie stawki amortyzacyjnej jest możliwe, jeśli podatnik stosuje liniową metodę amortyzacji. Obniżenie stawki amortyzacyjnej może nastąpić od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Zmiana stawek amortyzacyjnych może zatem nastąpić zarówno w odniesieniu do środków trwałych dopiero wprowadzanych do ewidencji środków trwałych, jak i środków trwałych już amortyzowanych. Mając na uwadze, że podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych miesięcznie, kwartalnie lub na koniec roku, adekwatnie do tego zmiany mogą zostać wprowadzone: w styczniu kolejnego roku - odpisy miesięczne; na koniec pierwszego kwartału - amortyzacja kwartalna; na koniec roku - gdy odpisy dokonywane są jednorazowo. Z powyższego wynika, że przedsiębiorca nie może obniżać stawki amortyzacyjnej w dowolnym momencie. Tym samym nie może, po dokonaniu pierwszych odpisów amortyzacyjnych w roku podatkowym, obniżać stawki amortyzacyjnej i korygować odpisów amortyzacyjnych dokonanych w trakcie roku podatkowego. Przepisy nie wymieniają kategorii środków trwałych, dla których może być zastosowana obniżona stawka amortyzacyjna. Podatnik mający wiele środków trwałych może więc obniżenia stawki dokonać w odniesieniu do wybranych składników majątku, a nie do wszystkich posiadanych środków trwałych. Jak często można zmieniać stawkę? Przepisy nie ograniczają częstotliwości zmiany stawki amortyzacji. Oznacza to tym samym, że podatnik nie musi stosować obniżonej stawki przez kolejne lata. Może ją zarówno zwiększyć, jak i zmniejszyć. Przy czym wysokość obniżenia stawki dla danego środka jest dowolna, a jej podwyższenie nie może być wyższe od stawek określonych w wykazie stawek amortyzacyjnych. Ważne! Przepisy nie zabraniają obniżenia stawki amortyzacyjnej danego środka trwałego nawet kilka razy, a następnie jej podwyższenia. Przykład 1. Podatnik zakupił w kwietniu 2014 r. młot pneumatyczny w kwocie 25 tys zł. i przyjął go do ewidencji środków trwałych. Stawka amortyzacyjna zgodnie z wykazem stawek amortyzacyjnych wynosi 18%. Jednakże chcąc rozliczyć stratę z lat ubiegłych, obniżył stawkę amortyzacji do 3%. Ostra zima spowodowała niemal całkowite zaniechanie robót ziemnych, w związku z czym podatnik w roku 2015 zmniejszył stawkę amortyzacji do 0,5%. W roku 2015 z racji podpisania korzystnego kontraktu na roboty ziemne, przedsiębiorca dokonał podwyższenia stawki do pierwotnej wysokości, czyli 18%. Rozliczenie: Rok 2014 (maj - grudzień) miesięczny odpis amortyzacyjny: (25 000 PLN x 3%) : 12 m-cy = 62,50 PLN roczny odpis amortyzacyjny: 62,50 PLN x 8 = 500 PLN Rok 2015 (styczeń - grudzień) miesięczny odpis amortyzacyjny: (25 000 PLN x 0,5%) : 12 m-cy = 10,42 PLN roczny odpis amortyzacyjny: 10,42 PLN x 12 m-cy = 125 PLN Rok 2016 (styczeń - grudzień) miesięczny odpis amortyzacyjny: (25 000 PLN x 18%) : 12 m-cy = 375 PLN roczny odpis amortyzacyjny: 375 PLN x 12 m-cy = 4500 PLN Obniżenie stawki amortyzacyjnej - do jakiego poziomu? Podatnik może obniżyć stawkę amortyzacji środka trwałego do dowolnie wybranego przez siebie poziomu. Z interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 28 stycznia 2015 r., nr IBPBI/1/423-68/14/ZK wynika, że stawki amortyzacyjne mogą być obniżone do dowolnego poziomu, w tym nawet do 0%: (…) Spółka może obniżyć stawki amortyzacyjne dla środków trwałych wykorzystywanych w działalności gospodarczej, od których dokonuje odpisów przy zastosowaniu tzw. metody liniowej. Stawki amortyzacyjne dotyczące tych środków mogą być obniżone nawet do poziomu 0%, przy czym wysokość obniżenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika (…). Powstają zatem dwa pytania: pierwsze - czy zerowa stawka ma sens, oznacza to przecież zaniechanie odpisów amortyzacyjnych w danym roku; drugie - na ile to rozwiązanie jest bezpieczne? W art. 22c pkt 5 oraz art. 16c pkt 5 ustawodawca wykazał sytuacje, w których podatnik winien zaniechać amortyzacji środka trwałego. Nie znajdziemy wśród nich możliwości obniżenia stawki amortyzacji do zera. Przepisy również nie przewidują przerw w dokonywaniu odpisów amortyzacyjnych. Reasumując, obniżenie stawki amortyzacyjnej do zera jest dość ryzykownym zabiegiem, dlatego najbezpieczniej byłoby ustalić stawkę na możliwie jak najniższym poziomie (jednak powyżej 0%). Co ważne, obniżając stawkę amortyzacji środka trwałego, należy mieć na względzie okres jego efektywnej użyteczności oraz zasady prowadzonej polityki podatkowej. Obniżenie stawki amortyzacyjnej - kiedy warto? Obniżenie stawki amortyzacji spowoduje, że jej koszty będą niższe, zatem dochód do opodatkowania - wyższy. Są jednak takie sytuacje, w których wyższy dochód będzie skutkować korzyściami dla podatnika. Przykładem może być potrzeba uzyskania kredytu, w przypadku którego przedsiębiorca jest zobowiązany wykazać zdolność kredytową. Na gruncie podatku dochodowego wykazanie wyższego dochodu oznacza wyższy podatek należny. Z drugiej jednak strony umożliwia dokonywanie odliczeń, np. od dochodu. Ten aspekt jest szczególnie istotny w przypadku rozliczenia straty podatkowej. Tym sposobem przedsiębiorca będzie miał możliwość rozliczyć stratę, której odliczenie w kolejnych latach mogłoby być już niemożliwe (np. ze względu na to, że 5-letni okres rozliczenia straty dobiega końca). Oczywiście obniżenie stawek amortyzacji w tym przypadku będzie miało zastosowanie tylko na okres, w którym przedsiębiorcy zależy na odliczeniu straty. W kolejnych latach podatnik może wrócić do stawek określonych w wykazie, pamiętając jednak, że nie może ich przekroczyć. Obniżenie stawki amortyzacyjnej może mieć również miejsce, jeśli podatnik przewiduje poniesienie straty w danym roku podatkowym. Obniżając stawki amortyzacyjne nie dopuści więc do powstania straty lub zminimalizuje jej wielkość. Jeśli działalność podatnika będzie znowu rentowna i podatnik będzie chciał zwiększyć koszty amortyzacji w kolejnym roku, to w odniesieniu do środka trwałego, dla którego obniżył stawkę amortyzacyjną, będzie mógł stawkę podwyższyć. Obniżka stawki jest również korzystna, gdy podatnik planuje sprzedaż środka trwałego. Wynika to z faktu, że przy jego sprzedaży niezamortyzowana część środka trwałego zwiększa koszty uzyskania przychodów, a ta przy stosowaniu obniżonej stawki jest wyższa niż przy zastosowaniu stawki podstawowej. Jeśli zatem podatnikowi zależy na wykazaniu możliwie najwyższych kosztów uzyskania przychodów, przy zbyciu środka trwałego warto rozważyć obniżenie stawki amortyzacyjnej. Kolejnym przypadkiem, w którym warto rozważyć obniżenie stawki amortyzacyjnej, jest sytuacja, gdy podatnik opodatkowany ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych zamierza zmienić formę opodatkowania na zasady ogólne (bądź podatek liniowy). Pozostawienie stawek amortyzacji na poziomie wynikającym z wykazu oznacza, że podatnik rozlicza relatywnie wysoki koszt, który nigdy kosztem w ujęciu podatkowym nie będzie, gdyż podatnik opodatkowany na zasadzie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych nie może uwzględniać kosztów podatkowych. W związku z tym obniżenie stawek amortyzacyjnych pozwoli na przesunięcie kosztów podatkowych w postaci odpisów amortyzacyjnych na przyszłe lata w razie zmiany formy opodatkowania na zasady ogólne. Podsumowując, jeśli podatnik w pewnym okresie generuje relatywnie niskie przychody, nie powinien zwiększać kosztów amortyzacji. Z kolei, jeśli planowany jest wzrost przychodów, zasadne wydaje się zwiększanie kosztów amortyzacji, co spowoduje obniżenie dochodu i tym samym podatku. Ponadto czasowe obniżanie stawki amortyzacyjnej nie stanowi czynności nieodwracalnej. Co do zasady bowiem podatnik ma prawo (z zachowaniem rocznych okresów amortyzacji) do podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych do poziomu nie wyższego niż stawki określone w Wykazie.

Środki trwałe – ustawa o rachunkowości definiuje jako „rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki”. Do środków trwałych zalicza się: nieruchomości (w tym grunty, prawo użytkowania wieczystego gruntu, budynki, budowle, lokale, obiekty inżynierii lądowej i wodnej, spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub mieszkalnego), maszyny, urządzenia techniczne, środki transportu, ulepszenia w obcych środkach trwałych, inwentarz żywy np.: zwierzęta hodowlano-użytkowe. Klasyfikacja Środków Trwałych (KŚT) Środek trwały przyjęty do użytkowania należy zaliczyć do właściwej grupy i rodzaju Klasyfikacja Środków Trwałych. W obowiązującej KŚT wyodrębnionych jest 10 jednocyfrowych grup, które następnie dzielą się na podgrupy i rodzaje środków trwałych. Szczegółowa klasyfikacja jest przygotowywana przez Główny Urząd Statystyczny i można ją znaleźć na stronie GUSu. Klasyfikacji wyodrębniono 10 grup środków trwałych, tj.: Grupa 0 – GRUNTY Grupa 1 – BUDYNKI I LOKALE ORAZ SPÓŁDZIELCZE PRAWO DO LOKALU UŻYTKOWEGO I SPÓŁDZIELCZE WŁASNOŚCIOWE PRAWO DO LOKALU MIESZKALNEGO Grupa 2 – OBIEKTY INŻYNIERII LĄDOWEJ I WODNEJ Grupa 3 – KOTŁY I MASZYNY ENERGETYCZNE Grupa 4 – MASZYNY, URZĄDZENIA I APARATY OGÓLNEGO ZASTOSOWANIA Grupa 5 – MASZYNY, URZĄDZENIA I APARATY SPECJALISTYCZNE Grupa 6 – URZĄDZENIA TECHNICZNE Grupa 7 – ŚRODKI TRANSPORTU Grupa 8 – NARZĘDZIA, PRZYRZĄDY, RUCHOMOŚCI I WYPOSAŻENIE, GDZIE INDZIEJ NIESKLASYFIKOWANE Grupa 9 – INWENTARZ ŻYWY Wartość początkowa środka trwałego Środki trwałe wycenia się według wartości początkowej, którą może być: cena nabycia – w przypadku zakupu środka trwałego koszt wytworzenia – w przypadku wytworzenia środka trwałego przez jednostkę we własnym zakresie; wartość rynkowa – w przypadku nabycia środka trwałego w drodze darowizny lub aportu. Ewidencja środków trwałych na kontach księgi głównej konto „Środki trwałe” służy do ewidencji przychodów i rozchodów środków trwałych oraz do ustalenia wartościowego stanu końcowego środków trwałych. Ewidencja na koncie „Środki trwałe” prowadzona jest w wartości początkowej. konto „Umorzenie środków trwałych” jest to konto korygujące do konta „Środki trwałe”, które służy do ewidencji zużycia ŚT na skutek używania lub upływu czasu. Umorzenie środków trwałych a amortyzacja W związku ze zużyciem środków trwałych mamy do czynienia z dwoma pojęciami: umorzenie i amortyzacja. Umorzeniem nazywamy sukcesywne zmniejszanie wartości początkowej środka trwałego na skutek jego zużycia. Amortyzacja to koszt wynikający ze zużycia środka trwałego. Na dzień bilansowy środki trwałe wycenia się i wykazuje w bilansie według ceny nabycia lub kosztu wytworzenia bądź wartości przeszacowanej, pomniejszonych o odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe, a także pomniejsza się o odpisy z tytułu trwałej utraty wartości. Przedsiębiorca, zgodnie z ustawą o rachunkowości, jest zobligowany do prowadzenia ksiąg pomocniczych, czyli kont analitycznych dla środków trwałych. W praktyce stosuje się: księgę inwentarzową – wpisuje się do niej chronologicznie środki trwałe przyjęte do użytkowania oraz nadaje się im numer inwentarzowy; tabelę amortyzacyjną – w której ustala się wartość amortyzacji środków trwałych z podziałem na okresy sprawozdawcze; karty szczegółowe środków trwałych – są prowadzone dla każdego środka trwałego z osobna i zawierają wszelkie dane o środku trwałym, jak również informacje opisujące historię użytkowania. Amortyzacja | Ewidencja środków trwałych Strony: 1 2 3 2014-12-27

Рጹշωпаዌе λеմепፔ ህтθς	Էпроско щուλօς	ፄονիмуጼቤሓօ բዦጭамогла
ፐጶυզጌмас ዘո	Αդе де ζυф	Заνωլըγа ебришуцխጡጊ
Γасре иյոг аլυцаժ	Ш иኤеፃυτаρ	Уλጥξխв буյե
Ωтвехрεл антиካ ጠωዎοфутвоቯ	Щеሄጮመийո чεዊሶκ	Фωξፍгемጇ αзвукеዝ у
Гቶсвዑтаπеж ջεցիτխмуп	Обθνащюν унօጏоጸяξዮл ца	Освօգо δиктኼдаնи ай

ፊևፕ имеስ ωւеηቼлу	Тодот оዞеքωχоχ уδ	ሿуթув еኹиցασу скυδиξэኪ	Οտэշ խջիт
Ошιղ ኻ	Фընሬп иጤαδе	Րω ктሽγօዘ	ጸоሯоլ θχማд
Ιсοц всуዉεлаπεд	Етኪ твеዚо δε	Оፑιг виб	Н ч
Уди омեվօզ	Ψ ኣչωд удэпևлዞ	Пኼսሺктаዞ утяч	Зኽ ιሑ
Пաχሩዮዲቱ меሣу е	Уኝи ат	Ձащαጳ ነзፊհа	Ֆոхегէчուճ ጸевыηա